اگر ما در ماه زندگی کردیم چه؟
منابع ماهانه کلنی
این هزینه ۱۵ میلیارد دلار برای تأمین تجهیزات حمل و نقل برای شروع مستعمره در ماه – و این فقط برای ۱۰۰ نفر است.
غذا نیز یک مشکل است. یک نفر حدود ۴۵۰ پوند مواد غذایی خشک شده را در سال می میراند. یک کلنی کل مردم نیاز به تن مواد غذایی دارد. اولین تفکر که هر کس در زمین می تواند این باشد، “غذا را در ماه” افزایش دهید. به همین دلیل فکر می کنیم چون در اینجا روی زمین، مواد شیمیایی مانند کربن و نیتروژن در فضای آزاد آزاد هستند و مواد معدنی به صورت آزاد در خاک زمین در دسترس هستند. یک تن گندم از یک تن کربن، نیتروژن، اکسیژن، هیدروژن، پتاسیم، فسفر و غیره تشکیل شده است. برای رشد یک تن گندم، باید تمام مواد شیمیایی را که در ماه به آسانی در دسترس نیستند، وارد کنید. هنگامی که محصول اول وارد شده است و تا زمانی که جمعیت کلنی پایدار باشد، مواد شیمیایی را می توان در یک چرخه طبیعی استفاده مجدد کرد. این گیاه رشد می کند، فرد آن را می خورد و فرد آن را به عنوان ضایعات جامد، زباله های مایع و دی اکسید کربن در نفس دفع می کند. این مواد زائد سپس دسته بعدی گیاهان را تغذیه می کنند. اما برای شروع چرخه هنوز باید مواد غذایی یا مواد شیمیایی را به ماه ببرید.
در رده پناهگاه، احتمال دارد نخستین پناهگاه ها سازه های بادوام هستند که از زمین ساخته شده اند اما تحقیقات زیادی در مورد امکان ساخت سازه های ساختمانی از سرامیک و فلزات ایجاد شده در ماه ساخته شده است.
قدرت در ماه یک چالش جالب است. احتمالا امکان ساخت سلول های خورشیدی در ماه وجود دارد، اما نور خورشید تنها بخشی از زمان در دسترس است. همانطور که قبلا ذکر شد، هیدروژن و اکسیژن می توانند در یک سلول سوختی برای تولید برق واکنش نشان دهند. قدرت هسته ای دیگر امکان استفاده از اورانیوم معدنی در ماه است.
با تمام این اطلاعات، می توانید ببینید که چرا مستعمره ماه در حال حاضر وجود ندارد – این پیچیده است! اما بیایید تصور کنیم که ما می خواستیم یک مستعمره مستقل از خود را در ماه ایجاد کنیم. بیایید بیشتر تصور کنیم که برای شروع مستعمره، زیر به ماه برای هر فرد ارسال شد:
شخص خودش – ۲۰۰ پوند
یک بسته اولیه از مواد غذایی (یا مواد شیمیایی برای رشد مواد غذایی) – ۵۰۰ پوند
پناهگاه اولیه و تجهیزات – ۱،۰۰۰ پوند
تجهیزات تولید – ۱۰۰۰ پوند
این حدود ۳۰۰۰ پوند به ازای هر نفر و ۳۰۰۰۰۰ پوند برای مستعمره است. زمانی که متوجه شدید که مدار شاتل فضایی بدون وزن سوخت ۱۶۵ هزار پوند وزن دارد و شما می فهمید که ۱۰۰ نفر تمام عمر خود را در ماه از مطالب موجود در دو مدار اطراف شاتل زندگی می کنند، شما متوجه می شوید که این وزن بسیار خوش بینانه است تخمینی است در ۵۰،۰۰۰ دلار برای هر پوند، این فقط ۱۵ میلیارد دلار فقط برای هزینه حمل و نقل است. تا زمانی که شما در طراحی، توسعه، مواد، آموزش، مردم و هزینه های اداری، و همچنین مقادیر واقعی مواد مورد نیاز برای فرستادن، فایده نداشته باشید، صرف نظر از زمان و پولی که فقط برای دریافت ایستگاه فضایی بین المللی در نظر گرفته شده است مدار زمین کم، شما می توانید ببینید که حتی یک مستعمره کوچک در ماه هزینه صدها میلیارد، اگر نه تریلیون دلار.
شاید سال بعد…
