تاریخچه استفاده از کیستون ها را می توان به سال ۱۹۷۹ میلادی و در یکی از پروژه های شرکت AMP جستجو نمود. در آن سال شرکت AMP اولین کیستون Cat 3 را برای استفاده در سیستم کابل کشی ساخت یافته خطوط تلفن داخلی مورد استفاده قرار داد. بعد ها به علت سهولت استفاده از این قطعه از آن در شبکه های کامپیوتری نیز مورد استفاده قرار گرفت. البته واژه کیستون ۱۶ سال بعد یعنی در سال ۱۹۹۵ توسط ICCC به این قطعه، اطلاق گردید.

کیستون های شبکه را می توان از چند دیدگاه گروه بندی نمود. دسته بندی اول مربوط به محل نصب یا به کارگیری آن می باشد. کیستون ها را می توان در انواع مختلف پچ پنل ، باکس های  روکار جهت نصب روی دیوار ، باکس های توکار جهت نصب داخل دیوار یا باکس های کف خواب، فیس پلیت های مختلف جهت نصب روی ترانکینگ مورد استفاده قرار داد. نکته مهم در هریک از موارد فوق آن است که باید از کیستون مختص به محل نصب مورد نظر استفاده شود در غیر اینصورت کیستون در جای خود قرار نگرفته و عمل نصب تجهیزات شبکه را مختل می نماید.

دسته بندی دوم مربوط به نوع کیستون از لحاظ رده بندی یا category می باشد. کیستون های شبکه بر اساس این دیدگاه در یکی از  گروه های Cat5 , Cat5e , Cat6 ,Cat6A , Cat7 , Cat7A , Cat8 قرار می گیرند.

دسته بندی سوم مربوط به انواع کیستون از لحاظ جنس بدنه آن می باشد. کیستون های به دو گروه فلزی و تمام پی وی سی تقسیم می شوند.

زمانی که کابل های شبکه از کنار کابل برق عبور می کند نیاز است تا در سرتاسر شبکه سیستم ارتینگ بصورت صحیح برقرار گردد. در این حالت حتما باید از کیستونهای فلزی استفاده نمود تا سیم ارت کابل شبکه به بدنه فلزی کیستون متصل شده تا مسیر عبور جریانات القایی تا چاه ارت کامل شود. 

معمولا بر روی هر کیستون یک جدول رنگی وجود دارد تا نصاب به کمک آن بتواند به راحتی اتصال کابل شبکه روی کیستون را انجام دهد. این جدول رنگی شامل دو ردیف رنگی که بیان گر class A و class B است، می باشند.