بطور کلی مموری باس از دو بخش تشکیل شده است. بخش دیتا باس Data Bus و بخش آدرس باس Address Bus.
بخش اول یا همان Data Bus بخشی است که وقتی شما اطلاعاتی را از RAM فراخوانی می کنید، عین اطلاعات از طریق رم در دسترس قرار می گیرد.
شما می توانید Data Bus را بعنوان یک اتوبان تصور کنید. پهنا در اینجا به معنای لاین های این اتوبان و سرعت به معنای این است که هر اتومبیل تا چه اندازه می تواند سریع برود. با این حساب پهنای باند عبارت است از مقدار ترافیکی که اتوبان می تواند در واحد زمان بطور روان داشته باشد. به عبارتی پهنای باند بیشتر یعنی کارایی بالاتر .
بخش دوم یا همان Address Bus بخشی است که آدرس همان اطلاعاتی که می خواهید فراخوانده شود در آن موجود است و اطلاعات از طریق آن آدرس ها خوانده و یا در آن آدرسها نوشته می شود.
پهنه ی Address Bus قابلیت آدرس پذیری حافظه است. همان اتوبان را فرض کنید. “آدرس باس” تعداد خروجی های این اتوبان است. یعنی هرچه این پهنا بیشتر باشد آمار بیشتری از اطلاعات و راههای خروجی می توانیم داشته باشیم یا به عبارتی پهنای بیشتر به معنای توانایی بیشتر اتوبان در داشتن خروجی های بیشتر است.
پس با این توضیحات می توان گفت Bus به یک پهنای باندی می گویند که ارتباط سیگنالهای اطلاعات را بین سخت افزارها ممکن می سازد. مثالی که می توان از ارتباط بین سخت افزارها زد ، باندهای ارتباطی بین RAM و CPU و یا باندهای ارتباطی بین Graphic Card و RAM می باشد. این دو از مواردی است که حرفه ای ها به هنگام خرید قطعات سخت افزاری به آن دقت بیشتری دارند.
