چه تفاوتی بین Tethering و Hotspot وجود دارد؟
تمام سیستم عامل‌های تلفن‌های هوشمند مدرن قابلیت Tethering با به اشتراک گذاری اینترنت را دارند. ویندوز، اندروید و iOS امکانات داخلی را در اختیار کاربر می‌گذارند که امکان tethering از طریق وای‌فای، بلوتوث و USB را فراهم می‌کند.
Tethering از طریق وای‌فای که به عنوان mobile hotspot نیز شناخته می‌شود ساده‌ترین و متداول‌ترین روش استفاده از tethering است. تنظیمات و راه اندازی آن بسیار ساده است و وجود ماژول Wi-Fi در اغلب دستگاه‌های موبایل نیاز به تجهیزات اضافی برای اشتراک گذاری را برطرف می‌کند.
Tethering از طریق بلوتوث به دلیل کم بودن سرعت تبادل داده نسبت به وای‌فای و همچنین تنظیمات و راه اندازی مشکل‌تر آن زیاد مورد استفاده قرار نمی‌گیرد، اما قبل از فراگیر شدن وای‌فای از این شیوه زیاد استفاده می‌شد.
Tethering از طریق USB بسیار پرسرعت است و به دلیل قابلیت شارژ شدن دستگاه در زمان اتصال به USB دیگر نگرانی تمام شدن باتری در زمان به اشتراک گذاری نیز وجود نخواهد داشت. اما متاسفانه همه دستگاه‌ها قابلیت Tethering از طریق USB را پشتیبانی نمی‌کنند و از طرفی در هر دو سمت این اتصال به درایور یا نرم افزارهای خاصی نیاز است و به یکسری تنظیمات خاص نیز نیاز خواهید داشت.
Tethering معمولا از NAT برای به اشتراک گذاری اینترنت استفاده می‌کند. بنابراین در اینجا تنها دستگاهی که به اینترنت متصل است و قرار است اتصال اینترنت خود را به اشتراک بگذارد یک ای‌پی عمومی دارد. سایر دستگاه‌های متصل شده به وسیله tethering از ای‌پی خصوصی استفاده می‌کنند.
Hotspot چیست؟
یک hotspot مکانی است که امکان دسترسی به اینترنت با استفاده از وای‌فای را فراهم می‌کند. hotspot با استفاده از دستگاهی به نام اکسس پوینت ساخته می‌شود. در موارد استفاده رایج، معمولا hotspot و اکسس پوینت یک چیز در نظر گرفته می‌شوند. یک اکسس پوینت معمولا دستگاهی است که به یک روتر یا یک گیت وی که به اینترنت دسترسی دارد متصل شده است. اکسس پوینت به انواع مختلفی از دستگاه‌ها اجازه می‌دهد تا با استفاده از وای‌فای به آن متصل شده و از طریق روتری که به آن متصل است امکان دسترسی به اینترنت را نیز برای این دستگاه‌ها فراهم می‌کند. در روترهای پیشرفته امروزی، روتر و اکسس پوینت در یک دستگاه واحد ادغام شده‌اند.
Hotspotها هم در مکان‌های عمومی و هم در مکان‌های خصوصی استفاده می‌شوند. امروزه خیلی از مکان‌های عمومی در سراسر دنیا مثل فرودگاه‌ها، فروشگاه‌ها، رستوران‌ها، هتل‌ها و خیلی مراکز دیگر به hotspot مجهز هستند. بسیاری از آنها خدمات دسترسی رایگان به اینترنت را فراهم می‌کنند، در حالی که برخی دیگر تجاری بوده و نیاز به پرداخت حق اشتراک دارند. امکان راه اندازی یک hotspot در خانه از طریق یک روتر بی‌سیم متصل به اینترنت نیز وجود دارد. این متداول‌ترین تکنیک برای به اشتراک گذاری اینترنت بین دستگاه‌های مختلف در خانه است.
صرف نظر از سخت افزار، این روزها امکان ساخت hotspot به وسیله نرم افزار نیز وجود دارد. نرم افزارهایی مثل connectify me, Virtual Router و همین‌طور ابزار داخلی سیستم عامل‌ها این امکان را در اختیار شما قرار می‌دهد تا با تبدیل کردن ماژول Wi-Fi در لپ‌تاپ یا تلفن هوشمند خود به یک hotspot مجازی اینترنت را به اشتراک بگذارید. به این روش از به اشتراک گذاری منابع mobile hotspot نیز گفته می‌شود و چیزی شبیه به Wi-Fi tethering است.
چه تفاوتی بین Tethering و Hotspot وجود دارد؟
- Tethering به معنای اتصال یک دستگاه به دستگاه دیگر با استفاده از وسایلی از قبیل وای‌فای، بلوتوث و USB است که عمدتا از آن برای به اشتراک گذاری اینترنت استفاده می‌شود. Hotspot مکانی است که با استفاده از دستگاهی به نام اکسس پوینت اینترنت را برای دستگاه‌های بی‌سیم فراهم می‌کند.
- Tethering اصطلاحی است که برای اتصال از چند روش مختلف مثل وای‌فای، بلوتوث و USB استفاده می‌کند، اما Hotspot معمولا به وای‌فای محدود می‌شود.
- Wi-Fi tethering و mobile hotspot دو اصطلاح یکسان هستند. mobile hotspot با استفاده از نرم افزار ساخته می‌شود و در آن یک دستگاه مثل تلفن موبایل به یک اکسس پوینت مجازی تبدیل می‌شود.
- در حالت کلی یک Hotspot نوعی دستگاه خاص به نام اکسس پوینت است که به روتر متصل شده است. Tethering نیز به اتصال بین دستگاه‌هایی از قبیل تلفن، لپ‌تاپ و کامپیوتر اشاره دارد، اما دستگاه‌های فیزیکی شبکه مثل اکسس پوینت و روتر در آن دخالتی ندارند.
- یک hotspot (نه mobile hotspot) می‌تواند به طور همزمان اینترنت را برای تعداد زیادی دستگاه فراهم کند، اما tethering اینترنت را هم زمان برای تعداد کمی دستگاه فراهم می‌کند.
