به خاطر دارید در چند سال گذشته برای برقراری ارتباط و تضمین کیفیت در زمانی که بسته‌ها به لایه‌های بالاتر ارسال می‌شدند، استانداردهای متعددی تدوین گردیده است.
یکی از استانداردهایی که به منظور تضمین کیفیت، ترافیک لایه دو را روی ترافیک لایه سه Map می‌نمود، استانداردDraft Martini بود که به واسطه آن تضمین کیفیت یک سرویس امکانپذیر بود.
 تونل‌هایی که با استفاده از این استاندارد در سراسر مسیر ایجاد می‌شوند، سرویس‌های لایه دو را با فرمت MPLS کپسوله و منتقل‌می‌‌نمایند. برای این منظور لازم است کلیه ویژگی‌های پایه‌ای اترنت را پشتیبانی نمایند. در معماری VPLS به صورت تک‌سطحی تونل‌ها به صورت P2P تعریف می‌شوند. در حالی که با گسترش روز افزون سرویس‌ها و نیاز به ایجاد تونل‌هایی به صورت mesh بین نقاط مختلف، این ساختار جوابگوی نیازهای شبکه نیست.
معماری سلسله مراتبی (HVPLS) در VPLS برای پاسخ به این نیاز مطرح شده است. این معماری بر پایه همان روش سنتی ارائه سرویس  بنا شده است. اما با توجه به حجم بالای تونل‌ها در یک شبکه، توسعه‌ای بر روش سنتی در نظر گرفته شده است که نتیجتاً منجر به ایجاد همبندی سلسله مراتبی برای این فناوری شده است. در این همبندی برای ایجاد تونل‌هایی به صورت full mesh لازم است، در سمت مشترک روترهایی نصب شود که برای ایجاد سلسله مراتب در شبکه به روترهای PE متصل شود.
نمونه این شبکه در شکل۲ نشان داده شده است.
در پیاده‌سازی این همبندی توسط ارائه دهندگان سرویس، به طور معمول در نقاط اصلی شبکه برای ایجاد امکان ارائه سرویس به کاربران از تعدادی Multi Tenant Unit) MTU) استفاده می‌شود که هر کدام می‌توانند به تعداد زیاد شبکه‌های سازمانی را به صورت ایجاد VPLS VPN سرویس‌دهی نمایند.
 شبکه ترافیک تمام MTUها مجتمع می‌کند و برای PE اصلی که در حقیقت نقطه تمرکز شبکه است، ارسال می‌شود.
در طراحی این سرویس تجهیزاتی که در MTU نصب می‌شود یک سوییچ اترنت است که کلیه عملیات سوییچینگ لایه دو را انجام می‌دهد. این تجهیزات معمولاً به صورت اختصاصی در اختیار یک سازمان قرار می‌گیرند. اما برای استفاده بهینه از منابع WAN، عملکردهای VPLS روی MTU ها نیز تعریف می‌شود.

در شبکه‌ای که MTUها نیز عملکردی شبیه PE دارند، محدودیت‌هایی نظیر ایجاد تونل، تکرار اطلاعات و ایجاد جدول آدرس‌های MAC ایجاد می‌شود. برای مقابله با این محدودیت، در شبکه سلسله مراتب تعریف می‌شود. به این صورت که Core شبکه به صورت Full mesh تعریف می‌شود و در لایه دسترسی ارتباطات به صورت تونل‌های مجزا بین نقاط تعریف می‌شوند. (شکل ۳)
با توجه به ساختار کلی‌ای که از VPLS ارائه شد، این سرویس نه تنها برای ایجاد شبکه‌های اترنت شهری مناسب است بلکه از آن برای برقراری ارتباط میان شبکه‌های شهری مختلف که با استفاده از فناوری‌های متفاوتی نظیر نسل آینده SDH و یا RPR ایجاد شده‌اند نیز استفاده می‌شود.
مسئله مهم دیگری که در پیاده‌سازی این سرویس مطرح است، آشکارسازی خودکار و سیگنالینگ است. آشکارسازی خودکار برای فعال‌سازی فراهم‌کنندگان سرویس بسیار مهم است تا با استفاده از آن هزینه‌های کاربری را پایین نگه دارند و نیز در این سرویس از BGP و یا LDP به عنوان مکانیزم سیگنالینگ استفاده گردد.