۱۲ فن آوری های جدید در دهه ۱۹۸۰
با اولین ابزار تکنولوژی از دهه ۱۹۸۰ در صفحه بعدی شروع کنید.
۱
رایانه های شخصی
بیایید با رایانه های شخصی شروع کنیم. بدیهی است، رایانه های شخصی تاثیری عظیم بر روی دنیای ما گذاشتند. امروزه آنها به عنوان اتومبیل، تلفن و تلویزیون رایج هستند. بدون رایانه های شخصی، شبکه جهانی وب غیر ممکن خواهد بود و شما نمی توانید این مقاله را بخوانید.
کامپیوترهای شخصی در دهه ۱۹۷۰ به زودی پس از توسعه ریزپردازنده تراشه متولد شدند. اپل من در سال ۱۹۷۶ آمد، و اپل II در سال ۱۹۷۷٫ به نظر می رسد این یک پردازنده ۶۵۰۲ در حال اجرا در ۱ مگاهرتز داشته باشد ۶۵۰۲ یک تراشه ریزپردازنده ۸ بیتی بود و در آن اپل II حداکثر فضای RAM از ۴۸ کیلوبایت حال . (در مقابل، حداقل گران قیمت اپل امروز، مک مینی، شما را به در پردازنده ۱٫۵GHz پردازنده است که با یک دیسک سخت ۶۰ گیگابایتی و ۵۱۲ مگابایت رم اجرا می شود داشته باشد.)
سپس در سال ۱۹۸۲ به کامپیوتر IBM وارد شد. امروز امروز ما متوجه شدیم که چگونه این معامله بزرگ است، اما شما باید در آن زمان شهرت آی بی ام را بدانید. IBM بزرگترین رایانه های اصلی را برای شرکت های بزرگ ساخته است. با معرفی رایانه شخصی، رایانه شخصی رایانه شخصی واقعی را به دست آورد. از آنجاییکه کامپیوتر از آی بی ام آمده بود، شهرت خوبی در پشت آن داشت.
PC IBM، هرچند از لحاظ استانداردهای امروز با ترس و وحشت، برای آن زمان بسیار قدرتمند بود. این پردازنده ۱۶ بیتی ۸۰۸۸ با پردازنده ۴٫۷۷ مگاچر در حال اجرا بود. این زمان برای یک زمان تقریبا پنج برابر سریعتر از اپل II یا IIe بود. که، همراه با این واقعیت است که این می تواند محاسبات ۱۶ بیتی، همراه با توانایی برای اضافه کردن در شرکت پردازنده ۸۰۸۷ ریاضی، همراه با یک فضای حافظه حداکثر ۶۴۰ کیلوبایت دسته، PC ساخته شده دستگاه بسیار قدرتمند است.
در سال ۱۹۸۲ یک PC واقعی IBM خریدم. حدود ۲۰۰۰ دلار هزینه دارد. این ۶۴ کیلوبایت RAM و یک دیسک فلاپی ۳۶۰K 5.25 اینچی داشت. این یک صفحه تک رنگ بود و DOS 1.0 را اجرا کرد. یک مترجم BASIC در ROM ساخته شده بود و من یک برنامه پردازش کلمه به نام Volkswriter را خریدم. و من یک چاپگر ماتریس نقطه Epson MX-80 داشتم. با تمام اینها من مجبور بودم سیستم کامپیوتری کامپیوتر را کامل کنم.
چیزی که شما برای اولین بار متوجه شدید هنگامی که شما از یک کامپیوتر استفاده می کنید صفحه کلید بود. این همانند یک تانک ساخته شده است و به تنهایی وزن بیشتری دارد، اما بعضی از لپ تاپ ها امروزه کار می کنند. دومین چیزی که متوجه شدید وضوح کاراکتر روی صفحه نمایش تک رنگ بود – صفحه نمایش ۴۰ کاراکتر در آن زمان بسیار رایج بود. و سپس درایو فلاپی دیسک وجود داشت. در مقایسه با یک نوار کاست، به طرز شگفت انگیزی سریع بود و اطلاعات غول پیکر زیادی را ذخیره کرد.
در آن زمان، این راه اندازی (یا راه اندازی مشابه در اطراف اپل II) یک معجزه مطلق بود. شگفت انگیز بود که یک فرد می تواند در خانه نشسته، برنامه های خود را بنویسد و پردازش کلمه را روی ماشین ۲۰۰۰ دلار انجام دهد.
دستگاه IBM، دو انقلاب را بوجود آورد:
اول، یک انقلاب نرم افزاری وجود داشت. شرکت های واقعی شروع به تولید مجموعه ای گسترده از محصولات نرم افزاری برای کامپیوتر کردند. بسیاری از این برنامه های تجاری بوده و عبارتند از پردازنده های کلمه، صفحه گسترده، ابزار CAD و غیره.
دوم انقلاب سخت افزاری بود. Compaq اولین شرکتی بود که “PC” را “کلون” کرد و یک سیستم کامل را ایجاد کرد که بتواند تمام نرم افزارهای شخصی را اجرا کند. بسیاری از شرکت های دیگر هم همین کار را شروع کردند. رقابت قیمت ها را پایین آورد و سرعت نوآوری را افزایش داد.
به زودی هزاران شرکت سخت افزاری و نرم افزاری در فضای کامپیوتری رقابت می کردند.
در ‘۸۰s در، اینتل منتشر شد ۸۰۲۸۶ از ۸۰۳۸۶ و سپس ۸۰۴۸۶ – پردازنده ۳۲ بیتی که بیش از یک میلیون ترانزیستور روی یک تراشه، سرعت کلاک ۲۵ مگاهرتز و یک فضای حافظه ۴-گیگابایت داشتند. هارد دیسک، که واقعا در بازار رایانه های شخصی در سال ۱۹۸۰ وجود ندارد، شدم ارزان و در همه جا به عنوان دهه پیشرفت کرده است. در اواخر دهه ۱۹۸۰، رایانه های شخصی همه جا بودند.
ببینید چگونه کامپیوترها برای جزئیات کار می کنند.
۲
رابط کاربری گرافیکی
وقتی IBM رایانه شخصی را منتشر کرد، با یک سیستم عامل به نام DOS آمد. همانطور که فقط در مورد هر سیستم عامل در آن زمان بود، DOS یک رابط خط فرمان داشت. شما در دستورات مانند DIR یا COPY تایپ کرده اید و سیستم عامل پاسخ می دهد. مزیت این بود که این سیستم ها برای برنامه ریزی ساده بودند و با صفحه های مبتنی بر شخصیت که در آن زمان رایج بودند، مناسب بودند. اما “افراد عادی” (به معنی غیر حرفه ای) مشکلات زیادی با DOS داشتند.
سپس در سال ۱۹۸۴ اتفاق افتاد که همه چیز را تغییر داد. اپل کامپیوتر مکینتاش را با رابط کاربری گرافیکی باور نکردنی (GUI) منتشر کرد. از آنجایی که ما هر روز از GUI استفاده می کنیم، امروز ما دشوار است که چگونه مک را انقلابی کنیم. اما اگر از افرادی که از گذار زندگی می کنند بپرسید، بسیاری از آنها می توانند روز اول Mac را ببینند.
یک فروشگاه کامپیوتری محلی در آلبانی، نیویورک، یک مک در سهام داشت و آن را در نمایش گذاشته بود. چهار نفر از ما در یک ماشین رفتند و به آنجا رفتند تا ببینند. وقتی اولین بار مکینتاش را دیدید، احساس کردید که به یک موجود بیگانه ای که در سیاره فرود آمده بود نگاه می کردید. فاکتور فرم کاملا متفاوت از هر چیزی در بازار بود. صفحه نمایش ظریف و کاغذ سفید با شخصیت های سیاه و سفید بود (تقریبا در هر صفحه ای که در سال ۱۹۸۴ مشاهده شد، سیاه و سفید با رنگ های سفید یا سبز بود). و سپس ماوس وجود داشت.
هنگامی که شما برای اولین بار موس را نگه داشتید، متوجه شدید که استفاده از آن بسیار تکان دهنده است. مغز شما حدود سه ثانیه طول کشید تا بدانید چگونه ماوس به مکان نما اشاره می کند. اما از آنجایی که هیچ کس تا به حال یک ماوس قبلا دیده بود، مشخص نبود که چگونه “کشیدن” یا “دوبار کلیک کردن” کار کرد. با این حال، هنگامی که فروشنده یکی از ما را نشان داد، ما بلافاصله آن را فهمیدیم. در آن لحظه می توانید از دستگاه استفاده کنید. چگونه فایل را حذف می کنید؟ واضح بود – کشیدن آن به تارکا. چگونه به پرونده حرکت می کنید؟ آن را از یک مکان به مکان دیگر بکشید. چگونه یک پرونده را باز کنید؟ روی آن کلیک کنید شما نیازی به دانستن نام برنامه نداشتید، که در دنیای کامپیوتر ضروری بود (بنابراین شما می توانید آن را در خط فرمان تایپ کنید). با استفاده از این ماوس روی صفحه نمایش زیبا و کاغذی سفید، رویا بود. بنابراین تایپ شد، زیرا Mac دارای فونت های جاری بود نه شخصیت های بلوک. چیزی که شما تایپ کردید مانند یک کتاب خواندید. این کاملا، بسیار شگفت انگیز بود.
در واقع واقعا شگفت انگیز بود که هر کس از رابط کاربری GUI استفاده می کند. ما بدون رابط کاربری گرافیکی از دست خواهیم افتاد. فکر کردن به تلاش برای حرکت از طریق یک خط فرمان به وب خیلی دشوار است که حتی فکرش را بکنید.
رابط کاربری گرافیکی در دهه ۸۰ هرگز در همه جا یافت نشد. مایکروسافت ویندوز را به هیچ وجه به صورت واقعی تا نسخه ۳٫۰ در سال ۱۹۹۰ نگرفت، و نسخه ۳٫۱ آن چیزی بود که واقعا از کار افتاد. این تا سال ۱۹۹۲ نبود.
بعدا ما به برخی از فن آوری نگاه می کنیم که موسیقی را در دهه ۱۹۸۰ قابل حمل تر کرد: سی دی ها و Walkman ها.
۳
سی دی ها
مانند GUI، ما برای زندگی کردن قبل از دیسک های فشرده یا سی دی، سخت است. همچنین دشوار است تصور کنید که چه زمانی انقلابی در CD بود. اما شما می توانید احساس آن را با تفکر بازگشت به راه که مردم موسیقی خود را در طول ۱۹۷۰s بود.
دو فرمت اصلی برای برگزاری موسیقی در دهه ۷۰ عبارت بودند از وینیل LP و نوار کاست. شما همچنین می توانید موسیقی از ایستگاه رادیویی AM یا FM دریافت کنید. نوار ۸ آهنگ هنوز هم در سال ۱۹۸۰ رایج بود، اما آن را در راه بود از آنجا که “نوار کاست” خیلی بهتر بود، و شما می توانید از نوار کاست خود را ضبط به بوت.
یکی از چیزهایی که همه این فرمت ها مشترک بودند شگفت انگیز بود. اگر شما یک LP بازی کرده یا گوش دادن به نوار، شنیده می شود. این چیزی بود که همه انتظار داشتند.
بنابراین هنگامی که CD در حدود سال ۱۹۸۳ منتشر شد، چیزی که شما متوجه شدید، کل عدم موفقیت در هنگام پخش سی دی بود. در آن زمان یک دوست صاحب موسیقی داشتم و به یاد دارم که به خانه خود می روم تا یکی از اولین CD ها را بشنوم. او بیش از ۱۰۰۰ دلار برای بازیکن پرداخت کرده است. من در یک سی دی قرار داده ام، میزان صدا را لمس کرده ام، دکمه بازی را فشار داده ام و چیزی شنیده ام. سپس موسیقی کاملا از هیچ جا منفجر شد، و باور نکردنی بود. تمام تجربیات نفس گیر بود.
چیز دیگری در مورد سی دی ها نبود پوشیدن. کاست های کشش و شکستن. اکسید پوشیده شده است. سرپائی که نوار را از پشت سر برداشت، از “وای و فلاکت” رنج می برد. آلبوم ها با گرد و غبار، خش، پاره شدن (از گرما) و همچنین “wow and flutter” مشکلی داشتند.
در آن زمان، بهترین turntables و HAD پلاتر های عظیم (به منظور کاهش “وای و بال بال زدن”) و لحن تعادل سلاح مانند مقیاس شیمی دقیق (به تلاش برای کاهش سایش). شما می توانید از سلاح های ضد استاتیک کم و اسپری استفاده کنید تا سعی کنید گرد و خاک را کاهش دهید. شما می توانید آلبوم را به نوار ضبط کنید و به نوار گوش دهید، بنابراین لازم نیست که آلبوم را از آستین خود خارج کنید. آجیل بود.
CD همراه بود و همه چیز را از دست داد. همه مشکلات با گرد و غبار، خش، کشش، گرما، موتور، و غیره کاملا ناپدید شد صدای دیجیتال پاک و پاک بود. و CD بیش از یک ساعت از موسیقی برگزار شد. و سی دی ها ناهموار بودند – اگر می خواستید آنها را در ماشین ظرفشویی نگه دارید. این کل مجموعه ای از خدایی در آن زمان به معجزه تبدیل شد.
چیز جالبی این است که تکنولوژی اصلی سی دی بسیار ساده است. سی دی چیزی جز آینه نیست. در آن آینه میلیاردها خراش کوچک است. پخش کننده سی دی به این آینه لیزر می زند و لیزر یکی از خراش ها را می بیند و یا این کار را نمی کند. یک سنسور می تواند حس کند که آیا لیزر با مقاومت انعکاس آینه تمیز یا خراشیده را می بیند. این تفاوت اجازه می دهد که خراش ها یک صفر باینری را نشان دهند و آینه یک باینری را نشان می دهد. با یک و صفر، شما برای اطلاعات دیجیتال کد گذاری شده را تنظیم می کنید. ببینید چگونه CD ها برای اطلاعات بیشتر کار می کنند.
۱۲ فن آوری های جدید در دهه ۱۹۸۰
توسط مارشال مغز
۴
Walkman ها
امروزه هر کسی در حال گوش دادن به هدفون یا گوش دادن به گوش دادن به آی پاد خود است. ما ایده “گوش دادن به شخصی” و “موسیقی قابل حمل” را به طور کامل به رسمیت می شناسیم. اما زمانی بود که این مفاهیم کاملا ناشناخته بود. این گذار در دهه ۱۹۸۰ اتفاق افتاد.
این تغییر با انتشار سونی واکمن شروع شد، و دو مورد در مورد آن انقلابی بود. اول، سونی توانست یک دستگاه کاست را به اندازه ای که می توانست در یک جیب قرار بگیرد کاهش داد. این به خودی خود شگفت انگیز بود، اما این نیز جالب بود زیرا مردم در حال ساخت آهنگ های موسیقی خود با مخلوط کردن آهنگ های با هم که از آلبوم های مختلف استفاده می کردند. این کاست های سفارشی اولین لیست بازی بودند و برای واکمن مناسب بودند.
هدف دوم هدفون بود. در سال ۱۹۸۰، دو نوع هدفون وجود داشت – گوشی های کوچک پلاستیکی که صدا وحشتناک و سنگین بودند، که هر یک از گوش ها را با یک فنجان از یک کاسه غلات پوشش می داد. سونی همه چیز را تغییر داد با ایجاد یک هدست جفتی که دارای صدا عالی بود اما کمتر از دو اونس وزن داشت. سونی توانست این کار را به دلیل اختراع نامیده شده به نام آهنربا ساماریم کبالت انجام دهد. بدون این آهنرباهای کوچک و قدرتمند، هدست Walkman غیرممکن بود.
وقتی واکمن برای اولین بار بیرون آمد، گران بود. در سال ۱۹۸۱، یک واکمن را در یک قرعه کشی به دست آوردم و قیمت ۳۰۰ دلار داشت. این بسیار جالب بود – می توانست هر دو کاستی را بازی کند و با استفاده از یک جفت میکروفون ساخته شده در جعبه، ضبط کند. همچنین یک دکمه وجود دارد که می توانید آن را پایین تر از حجم موسیقی قرار دهید و از طریق “هدفون” “جهان خارج” را بشنوید. این شما را از داشتن هدفون هایتان دور کرد – این مسخره بود، مطمئنا، اما هنوز هم خیلی سرد است. من این واکمن را به خواهرم برای آن سال کریسمس دادم قیمت ها تا سال یا حتی بعد از آن به پایان رسید، به عنوان تولید کنندگان دیگر وارد رقابت شدند.
هیچکدام از نوارهای کاست خیلی بیشتر از آن استفاده نمی کنند و سی دی ها در راه هستند. همه چیز شما دیجیتالی شده و شما می توانید تمام موسیقی خود را از اینترنت دانلود کنید. اما واکمن برای اولین بار ما را برای اولین بار به ما نشان داد که چه چیزی قابل حمل و شخصی است و مردم آن را دوست داشتند.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد نوار کاست و دستگاه های کاست، ببینید چگونه نوارهای ضبط شده کار می کنند.
ما بعدا با تکنولوژی مربوط به تلویزیون مواجه خواهیم شد: VCR ها، دوربین های فیلمبرداری، تلویزیون کابلی و کنسول های بازی های ویدئویی.
۵
VCRs
در حالی که شما در حال تلاش برای تصور زمان هنگامی که شما یک کامپیوتر شخصی و یا یک دستگاه پخش موسیقی قابل حمل نیست، سعی کنید تصور کنید این: هنگامی که وجود دارد زمانی بود که وجود داشت تنها سه ایستگاه تلویزیون، و هیچ راهی به تماشای یک فیلم وجود دارد در خانه، مگر اینکه یکی از این سه ایستگاه رادیویی (پر از تبلیغات، البته). واقعا اعتقاد بر این است که زمانی بود که شما در یک شب جمعه نمی توانید یک فیلم را اجاره کنید. اما این همان چیزی است که در اوایل دهه ۱۹۸۰ بود. فروشگاه زنجیره ای ویدیو Blockbuster اولین فروشگاه خود را تا سال ۱۹۸۵ باز نکرده است.
در دهه ۱۹۸۰ دو چیز اتفاق افتاد که چهره تلویزیون را برای همیشه تغییر داد. اولین ویدیو VCR بود و تلویزیون دوم تلویزیونی بود که بعدا در این بخش بحث خواهیم کرد.
VCR با استفاده از همان تکنولوژی که واکمن انجام می دهد، به نظر نمی رسد که ضبط بر روی نوار ویدئویی باید سخت باشد. این همان نوع نوار مغناطیسی و همان نوع ضبط سر در هر دو دستگاه است. مشکل این است که، اگر شما سعی برای ذخیره اطلاعات تصویری در یک مسیر خطی مثل شما بر روی یک نوار کاست موسیقی به طور منظم انجام دهید، نوار ویدئو را باید در حدود ۵۰ مایل طول به برگزاری یک فیلم دو ساعته. نوار بیش از ۲۵ مایل در ساعت در طول سر قرار می گیرد. یک رینگ ۵۰ میلیمتری از نوار ویدئویی به اندازه یک تایر در یک ماشین بزرگ است.
نابغه VCR این است که نوار گسترده است، و سر ضبط در آن درام است که چرخش در ۱۸۰۰ دور در دقیقه است. هر فریم از داده های ویدئویی بر روی نوار به عنوان نوار طویل طولانی نوشته شده است، مانند این:
با انجام این کار به این ترتیب، سر در حال حرکت بر روی نوار در ۲۵ مایل در ساعت است، اما نوار تنها در ۱٫۳۱ خطی اینچ در هر ثانیه حرکت می کند.
تمام این فن آوری ها پیش از دهه ۱۹۸۰ کشف شد، اما بزرگ و فوق العاده گران بود. آنچه در دهه ۱۹۸۰ اتفاق افتاد، توسعه کاست های ویدئویی تولید شده، تولید ارزان در آسیا و ریز پردازنده های ارزان برای کنترل همه چیز بود. با این سه چیز در جای خود، قیمت VCR می تواند زیر سحر و جادو ۱۰۰۰ دلار سقوط کند.
از آنجا که میکروپروسسور در داخل، VCR های جدید می توانند نشان دهند حتی اگر شما در آنجا نبودید. بنابراین هر کسی می تواند هر چیزی از تلویزیون خود را برای اولین بار ضبط کند. هرگز تا به حال مردم قادر به “زمان تغییر” برای نشان دادن، و یا سریع به جلو از طریق آگهی های بازرگانی. این به مردم امکان کنترل باورنکردنی بر تلویزیون را داد و احساس خوبی کرد.
استودیوهای فیلم، فرصتی را برای پول بیشتر دیدند و شروع به فروش فیلم در نوار کردند. این نوارها گران بود – گاهی اوقات تا ۷۰ دلار. بنابراین کل ایده فروشگاه اجاره فیلم به سرعت ظاهر شد. حالا شما فقط می توانید در مورد هر فیلم هالیوودی در خانه خود فقط چند دلار تماشا کنید. این ایده جدیدی از “تئاتر خانه” را به وجود آورد. اولین تلویزیونهای اولیه طرح اولیه در همان زمان به نمایش گذاشته شد و ایده اصلی تئاتر را ساخت که بسیار جذاب بود.
دشوار است تصور کنید که چقدر مردم آزادی از VCR بدست آورده اند و این آزادی چقدر خوب است. اما در اینجا یک راه برای فکر کردن درباره آن است. در سال ۱۹۸۰، دقیقا دو روش برای تماشای یک فیلم وجود داشت. در هر صورت شما آن را در یک سالن سینما دیدم، و یا یکی از “سه بزرگ” شبکه های تلویزیونی پخش آن (با آگهی های بازرگانی) در “میلیون دلاری فیلم” شب و یا چیزی شبیه به آن. هزاران فیلم هالیوودی ساخته شده است، اما هیچکس هیچ راهی برای دیدن آنها ندارد. VCR و فروشگاه اجاره فیلم به طور کامل آن را تغییر دادند.
برای اطلاعات بیشتر در مورد VCRs، ببینید چگونه VCRs کار می کنند.
۱۲ فن آوری های جدید در دهه ۱۹۸۰
توسط مارشال مغز
۶
دوربین فیلمبرداری
اگر کمی کمی VCR را کوچک کنید، و سپس یک دوربین فیلمبرداری و یک باتری بزرگ به آن اضافه کنید و همه را در یک مورد که می توانید بر روی شانه خود قرار دهید، یک دوربین فیلمبرداری است. و اگر شما در دهه ۱۹۸۰ یک پدر و مادر متوسط بودید، باید آن را داشته باشید.
برای درک اینکه چرا دوربین های فیلمبرداری در دهه ۱۹۸۰ جهان را طوفان گرفتند، باید بدانید که آنها جایگزین شده اند. در آن زمان، شما با استفاده از یک دوربین فیلمبرداری ۸ میلی متری برای ایجاد «فیلمهای خانگی». شما مجبور بودید یک رول ۲۵ پا بلند از فیلم ۱۶ میلیمتری خریداری کنید، آن را در دوربین قرار دهید (ترجیحا در تاریکی)، آن را رعایت کنید و دو دقیقه فیلم بگیرید. سپس دوباره دوربین را روشن کردید، رول فیلم را در دوربین قرار دادید، دوباره آن را ریست کردید، و دو دقیقه دیگر شلیک کردید. سپس شما احساس کردید که در حال توسعه است. آزمایشگاه فیلم را در طول طول آن می شکافد و سپس دو قطعه فیلم را با هم برای ایجاد یک چهارچوب ۵۰ پا، چهار دقیقه طول می کشد.
مشکلات این فرمت بسیار زیاد بود. یک تصویر ۸ میلی متری کوچک است، بنابراین تصویر دانه شده است. نیاز به ساقه در دو دقیقه افزایش درد بود. اگر رول را رها کردید، از نور در معرض نابودی قرار گرفت. فیلم بسیار گران بود و پردازش هم همین بود. برای تماشای فیلم شما مجبور شدید یک پروژکتور بزرگ، خمیده و مفرح، به علاوه یک صفحه نمایش را بیرون بیاورید. این فیلم ها کاملا ساکت بودند.
دوربین فیلمربداری را وارد کنید شما در یک نوار استاندارد VHS قرار گرفته اید که در هر صورت (یا برای ۵ دلار خریداری شد). شما می توانید دو ساعت فیلم برداری را بکشید. این قطعنامه صحیح و مناسب داشت. و هنگامی که شما به خانه رسیدید، به راحتی نوار ویدئوی معمولی خود را پخش می کنید. بدون انتظار و بدون پردازش این یک معجزه بود!
دوربین ۸ مگاپیکسل در هیچ زمان ناپدید شد و هرکسی دوربین فیلمبرداری داشت.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد دوربین های فیلمبرداری، ببینید چگونه دوربین های فیلمبرداری کار می کنند.
۱۲ فن آوری های جدید در دهه ۱۹۸۰
توسط مارشال مغز
۷
تلویزیون کابلی
در همان زمان که VCR ها و فروشگاه های اجاره ای دنیای تلویزیون را در خانه تغییر دادند، پدیده دیگری تغییر شبکه تلویزیونی بود. این نیروی تلویزیون کابلی نامیده می شود و واقعا در دهه ۱۹۸۰ شروع به کار کرد.
تلویزیون کابلی برای مدت طولانی بوده است. افرادی که در کوهستان هستند فقط برای دریافت تلویزیون از کابل استفاده می کنند. یک شرکت آنتن های بزرگ را در بالای کوه ها قرار داده و سپس کابل ها را به خانه های دره ها هدایت می کند تا مردم بتوانند تلویزیون تماشا کنند. همان تکنولوژی نیز در شهرهای بزرگ کار می کرد که آسمان خراش ها پذیرایی را مسدود کردند.
مشکل این بود که این سیستم های کابلی اولیه کوچک بوده و کیفیت آن بد بود. آنها از کانال کانال از آنتن تا کانال استفاده کردند و کاکس به هر کدام هزار پا یا تقویت کننده نیاز داشت. این بدان معنی است که ۳۰ یا ۴۰ آمپلی فایر بین آنتن و مشتری وجود دارد و هر تقویت کننده سیگنال را کمی کاهش می دهد. با گذشت زمان سیگنال به خانه رسید، تصویر اغلب وحشتناک به نظر می رسید.
تکنولوژی این مشکل را حل کرد. کابلهای فیبر نوری به بازار وارد شدند، و شرکتهای کابلی شروع به استفاده از آنها برای تمام خطوط تنه در سیستم کردند. تعداد تقویت کننده ها از ۴۰، تا پنج یا شش، و سپس به دو یا سه کاهش یافته است. از آنجا که از فیبر نوری کابل، سیگنال عالی بود و هزینه آن بسیار کمتر برای تحویل آن است.
در عین حال، کل محصول جدید “کانال های کابل” شروع به پریدن کرد. CNN، MTV، HBO و بسیاری دیگر همه در اوایل دهه ۱۹۸۰ ظاهر شدند. HBO معجزه بود شما هر ماه یک هزینه کوچک پرداخت کرده اید و می توانید چندین فیلم تجاری را تماشا کنید. MTV چیزی جدید برای بینندگان جوان به ارمغان آورد – ویدیو موسیقی. دانش آموزان نوجوان و کالج در اطراف تلویزیون تماشا می کنند تا جدیدترین فیلم ها را ببینند وقتی که بیرون می آیند.
با استفاده از این محتوای جدید، تلویزیون کابلی یک مورد “باید” داشته باشد. در آن زمان تنها سه کانال تلویزیونی وجود داشت، اکنون تعداد ده ها نفر وجود دارد. کانال های جدید همه زمان ها ظاهر شد و شما می توانید تمام نمایش های خود را در VCR ضبط کنید و بعدا آنها را تماشا کنید. این کار شما را مانند جورج جتسون احساس می کند.
برای اطلاعات بیشتر در مورد تکنولوژی تلویزیون کابلی، ببینید چگونه تلویزیون کابلی کار می کند.
۸
کنسول های بازی
کنسول های ویدئویی قبل از دهه ۱۹۸۰ وجود داشت، اما آنها محبوب نبودند. در اواخر دهه ۱۹۷۰ بازی های ویدئویی در بازی (و در رایانه هایی مانند Apple II اجرا شد) و حتی کنسول های ویدئویی ساده با بازی هایی مانند Pong در دسترس بودند. Atari در سال ۱۹۷۷ Atari 2600 را منتشر کرد، اما فروش به آرامی انجام شد. در سال ۱۹۷۹، ۲۶۰۰ شروع به حرکت کرد و سپس در سال ۱۹۸۰ به دلیل بازی “مهاجمان فضایی” و کاهش قیمت ها منفجر شد. در سال ۱۹۸۲ آتاری سالانه ۸ میلیون نسخه فروش کرد و بازی های ویدئویی در همه جا بود. “Pac-Man” که در سال ۱۹۸۰ منتشر شد، در همان زمان منفجر شد.
این کنسول های اولیه به واسطه استانداردهای امروز فوق العاده ابتدایی بودند. Atari 2600 از پردازنده ۶۵۰۷، یک پردازنده اولیه ۸ بیتی در ۱٫۱۹ مگاهرتز استفاده کرد. رزولوشن گرافیکی آن حدود ۱۶۰ × ۱۹۰ پیکسل و ۱۲۸ رنگ بود، اما شما فقط می توانید چهار رنگ در هر خط داشته باشید. کنسول ۱۲۸ بایت RAM داشت. یک کارتریج بازی حاوی یک رام ۴،۰۴۸ بایت بود (هرچند بعدها کارتریج ۳۲ کیلوبایت را به هشت صفحه ۴K تقسیم کرد).
بازی های Atari 2600 بسیار ساده بود. فقط چند اشیاء متحرک، انیمیشن ۲ بعدی D-sprite، تعداد انگشت شماری از رنگ ها بر روی صفحه نمایش اغلب سیاه و سفید. به سادگی قدرت پردازش و یا حافظه در دسترس برای انجام خیلی چیز دیگر بود.
با این حال، این بازی های ابتدایی چیزی درست را به دست آورده اند، زیرا بازی هایی مانند “Invaders Space” و “Pac-Man” هنوز امروز محبوب هستند. به نظر می رسد مانند یک عرشه کارت بازی، این بازی های اولیه به نظر می رسد که زنده ماندن، زیرا آنها کلاسیک هستند.
برای جزئیات فنی در بازی های ویدئویی مدرن امروز، ببینید چگونه سیستم های بازی های ویدئویی کار می کنند.
بعد، ما به پیشرفت در فن آوری ارتباطات نگاه خواهیم کرد: دستگاه های پاسخگو، تلفن های همراه، تلفن های بی سیم و دستگاه های فکس.
۹
پاسخ به ماشین آلات
آیا حتی می توانیم یک وقت قبل از پاسخ دادن به ماشین ها و پست های صوتی تصور کنیم؟ احتمالا نه اما زمانی بود که برای استفاده از تلفن، هر دو مردم مجبور بودند در همان زمان در تلفن باشند. شما در حقیقت مجبور شدید گوشی را هنگام زنگ زدن انتخاب کنید.
دستگاه پاسخگو همه اینها را تغییر داد و این واقعا معجزه بود. دستگاه اساسی دارای دو عرشه نوار کاست – یکی برای پیام خروجی و دیگری برای ضبط تمام تماس های دریافتی. یک ریزپردازنده همه چیز را کنترل می کند تا شما بتوانید به پیام های خود گوش دهید، از یک به بعد بگذرید و آنها را پاک کنید. سپس مدل دو کاست به یک کاست ساده ساده شد و در نهایت با استفاده از حافظه کامپیوتر، همه چیز ساده تر شد.
قادر ساختن و کنترل عرشه کاست، بخش بزرگی از رونق دستگاه پاسخگو بود. اما قسمت دیگر شکسته AT & T بود. پیش از شکست، شما مجبور شدید از یک شرکت تلفن پاسخ دهید و آن را نصب کنید. پس از فروپاشی، هر کسی می تواند یک دستگاه پاسخگو خریداری کند و آن را درست وصل کند. تولیدکنندگان آسیایی ماشین آلات ارزان قیمت تولید کردند و دروازه های سیل باز شدند. تا اواسط دهه ۱۹۸۰، “همه” یک دستگاه پاسخگو داشتند.
این خنده دار است که به آن زمان فکر کنید، چرا که یک چیز کلی اجتماعی وجود دارد که مردم مجبور بودند کار کنند. به خصوص زمانی که دستگاه ها در ابتدا سیل بازار را داشتند، کسانی که در خانه بودند و “تماس های خود را بر روی آنها بازنویسی کردند” مورد توجه قرار گرفتند. این واقعا بد بود در نظر گرفتن تلفن را انتخاب کنید اگر شما در واقع در خانه بود که آن را زنگ زد. امروز، البته، هیچ کس مراقبت نمی کند.
۱۰
تلفن های همراه
حسن نیت ارائه میدهد Motorola، Inc.
تلفن همراه یکی از آن تکنولوژی های علمی تخیلی نادر است که در واقع آن را به دنیای واقعی تبدیل کرده است. ما ممکن است ماشین های پروازی، جتپا های شخصی یا مستعمرات ماه را نداشته باشیم، اما همه ما در حال حاضر ارتباطی دستی را که توسط نمایش “Star Trek” در دهه ۱۹۶۰ ساخته شده است، حمل می کنیم.
از آنجایی که ما امروز تلفن های همراه داریم، زمانیکه ما پیاده روی می کنیم، به خرید برویم یا جایی بدون توانایی تماس تلفنی فوری، تصور کنیم. چطور زمانی که ما قطع شدیم، زمانی زنده ماندیم؟
من می توانم رانندگی با یک مسکن در اوایل ۱۹۸۰s به یاد داشته باشید. او سلف تلفن همراه داشت – تلفن رادیویی در ماشین. راه کار این ساده بود. یک برج بزرگ رادیویی در وسط شهر وجود داشت. این ماشین دارای یک رادیو بزرگ در تنه بود – این یک فرستنده / گیرنده رادیویی ۲۵ وات بزرگ بود. در داخل خودرو یک گوشی و پانل دکمه ای بود که به شما اجازه می دهد بین یکی از چهار کانال مختلف انتخاب کنید. بله، در اوایل دهه ۱۹۸۰، کل شهر رالی، NC توسط چهار کانال تلفن رادیویی خدمت کرد. اینطور که ماشین های ردیاب خودرو رادیویی در آن زمان بود. آنها فوق العاده گران بودند
نبوغ ایده تلفن همراه این بود که شما می توانید یک شهر را به بسیاری از سلول های کوچک تقسیم کنید. هر سلول دارای یک برج که آنتن ها را نگه می دارد، و آن برج قادر به انتقال تنها دو یا سه هزار است. در داخل هر سلول، حدود ۱۰۰ فرکانس رادیویی مختلف در استفاده وجود دارد، که اجازه می دهد حدود ۵۰ تماس همزمان. سپس، آن فرکانس ها را می توان در سلول های سراسر شهر استفاده مجدد از طریق چیزهای مناسب به درستی. سیستم دارای ظرفیت عظیمی نسبت به سیستم تلفن رادیویی بود. به جای یک برج با چهار کانال به شعاع ۴۰ مایل، شما می توانید ده ها تن از سلول ها در یک شهر با ۵۰ تماس گیرنده در هر سلول داشته باشد. از آنجا که برج ها همیشه فقط یک مایل یا دو دور بودند، گوشی می تواند با یک فرستنده ی یک وات دریافت کند. این بدان معنی است که گوشی می تواند کوچک باشد و عمر باتری منطقی باشد.
سیستم تلفن همراه برای یک شهر گران بود، چرا که شرکت ها مجبور بودند تمام برج های این شهر را در هر شهر بسازند. و هزینه اولیه تلفنها آجیل بود. اولین تلفن همراه قابل حمل قابل حمل با باتری DynaTAC با قیمت ۴۰۰۰ دلار به فروش رفت. این بزرگ (و تقریبا به اندازه سنگین) به عنوان یک آجر بود. و هزینه هر دقیقه یک دلار بود یا بیشتر. اما تعداد زیادی از افراد ثروتمند (برای مثال معامله گران سهام) واقعا نیاز به خدمات داشتند و حاضر بودند پرداخت کنند. همچنین ماشین های تلفن همراه ارزان تر بودند اما ارزان نبودند. در اوایل دهه ۱۹۸۰، اگر شما با یک تلفن همراه، یک تلفن یا یک تلفن واقعی “آجر” دستی صحبت می کردید، می دانستید که با یک “شخص مهم” صحبت می کنید.
همانطور که با هر چیز دیگری مرتبط با فن آوری، قیمت ها کاهش یافته است. امروز تلفن شما را به صورت رایگان دریافت می کنید و تماس تنها هزینه یک دقیقه در دقیقه است. فاصله دور و رومینگ معمولا رایگان هستند – چیزی که قطعا در مورد ۸۰s وجود ندارد. هنگامی که این سیستم ها برای اولین بار ایجاد شد، هر شهر یک جزیره بود. شرکت هایی مانند Sprint و MCI کسب و کارهای کوچک بودند. این امکان برای دانلود وجود نداشت و هزاران نفر از افراد عادی شروع به اشتراک گذاشتن مواردی مانند رومینگ در سراسر کشور کردند و فاصله زیادی بین آنها امکان پذیر شد.
برای اطلاعات بیشتر در مورد تکنولوژی تلفن همراه، ببینید چگونه تلفن های همراه کار می کنند.
۱۱
تلفن های بی سیم
تلفن های قابل حمل یکی دیگر از فناوری های “باید” در دهه ۱۹۸۰ بود. هنگامی که این گوشی ها در بازار عرضه می شد، همه مجبور بودند آن را خریداری کنند. شاید حسادت تلفن همراه بود؟ چه کسی می داند
هنگامی که آنها برای اولین بار بیرون آمد، این گوشی ها فوق العاده ساده بودند. این گوشی اساسا دارای دو رادیو در یک مورد بود. یک بلندگو صدای شما را کنترل کرد، در حالی که دیگر صدای تماس گیرنده را کنترل می کرد. به این ترتیب شما به دکمه push-to-talk از یک رادیو معمولی نیاز ندارید. تلفن های این تارنما از فرکانس های ۲۷ مگاهرتز و ۴۹ مگاهرتز استاندارد استفاده می کنند که از رادیو و مانیتور بچه استفاده می شود. این بدان معناست که فاصله های کوتاه و مقدار مناسبی از تداخل، همراه با این واقعیت است که همسایگان شما می توانند به تماس های شما گوش دهند.
با این حال، تلفن های بی سیم، محبوب بودند زیرا شما می توانید از طناب خلاص شوید و در حین صحبت کردن با تلفن در اطراف خانه یا حیاط حرکت کنید.
دلیل این تلفن ها در محبوبیت منفجر شده است، به هر حال، به دلیل تکنولوژی نیست. Walkie-talkies در حدود دهه است. همانطور که با دستگاه پاسخگو، انفجار ناشی از فروپاشی AT & T و رفع محدودیت آنچه شما می توانید به یک خط تلفن متصل شوید.
برای اطلاعات بیشتر به تلفن های بی سیم مراجعه کنید.
۱۲
دستگاه های فکس
همانطور که مشاهده کردیم، دهه ۱۹۸۰ و سقوط AT & T موجب سیل دستگاه های جدید شد. مردم ماشین های پاسخگو و تلفن های همراه را متصل می کنند. آنها همچنین یک سیم تلفن را به کامپیوتر متصل کردند تا بتوانند به خدمات تابلوهای اعلانات بپردازند – مقدمه ای بر اینترنت.
چیز دیگری که در دهه ۱۹۸۰ ظاهر شد دستگاه فکس بود. فن آوری در اطراف برای یک مدت طولانی بوده است، اما آن را در ۱۹۸۰s از آنجا که از ریزپردازنده ارزان شد، ارزان سر چاپ حرارتی و سنسورهای نوری ارزان است که می تواند خواندن یک مطلب (که می تواند بر روی رول حساس به گرما کاغذ چاپ) متن
هنگامی که دستگاه های فاکس به نقطه ی بحرانی رسیدند، آنها برداشته شدند. میلیون ها نفر آنها را خریداری کردند، زیرا آنها معجزه را نشان می دهند. با یک دستگاه فکس، شما می توانید یک ورق کاغذ را به کسی، در هر نقطه از کشور، با یک امضا، در ثانیه ارسال کنید. هنوز ایمیل هنوز وجود نداشت (به جز در محیط نظامی و دانشگاهی)، بنابراین دستگاه فکس شگفت انگیز بود. در طول “عصر طلایی” دستگاه فکس در دهه ۱۹۸۰، مردم همه چیز را فکس کردند. سفارشات ناهار به جای فیس بوک به فیس بوک ارسال می شود. آگهی ها و بروشورها می توانند از طریق فکس ارسال شوند. تقریبا هر سند حقوقی بعد از امضای آن فکس شد. افراد به صورت فکس به جای فرستادن نامه ها به نامه ها، دستور العمل ها و نامه های شخصی را به آنها انتقال دادند.
تمام این فعالیت ها توسط ایمیل و پیوست ها جایگزین شده است، اما دستگاه فکس به ما طعم اولیه ای از آنچه که می خواهیم داد.
ببینید چگونه دستگاه های فکس برای جزئیات کار می کنند.
هستند بسیاری از فن آوری های جدید دیگر که در ۱۹۸۰s به وجود آمد: ماهواره، دیسک لیزر، اولین روبات خانه تک (مانند Heathkit قهرمان)، سیستم های تابلو اعلانات برای رایانه، شاتل فضایی (اولین در سال ۱۹۸۱ راه اندازی شد) و همچنین به عنوان اولین فاجعه شاتل (۱۹۸۶)، ایستگاه فضایی MIR (1986)، سینت سایزر موسیقی دیجیتال، مکعب روبیک و ماشین DeLorean. بسیاری از نخستین ها وجود داشت و واقعا تعجب آور است که بسیاری از این فن آوری ها امروز با ما هستند. این بخشی از دهه ۱۹۸۰ است که دهه شگفت آور را ساخته است.
