دسته بندی IPها در مدل NAT: عملیات NAT Routerها تبدیل آدرس های غیر معتبر (Inside Local) به آدرس های معتبر در شبکه جهانی می باشد، شرکت ISP به کاربران خود یک طیف وسیعی از آدرس های معتبر (Inside Global) را ارائه می نمایند. هنگامی که در شبکه محلی تکنولوژی NAT فعال میگردد کامپیوترهای عضو SubDomain برای ارتباطات داخلی با آدرس های Inside Local درخواست خود را به روتر NAT ارسال می نمایند. این روتر Packetها را با آدرس Inside Global به مقصد ارسال می نماید و مقصد پاسخ را با آدرس Outside Global به روتر NAT شبکه محلی خواهد داد، روتر پاسخ دریافتی را از طریق آدرس Outside Local در اختیار مبداء قرار میدهد. در این راستا در صورتی که آدرس مقصد در Routing Table وجود نداشته باشد آدرس در Translation Table ذخیره می گردد و در خواست ارتباط با شبکه عمومی Droppe می شود.
روش های پیکربندی NAT را میتوان به دسته های زیر تقسیم نمود:
 Static NAT:1 شیوه های کاری به این گونه میباشد که یک IP آدرس غیر رجیستر شده به یک آدرس IP رجیستر شده تبدیل می شود، یعنی به ازای هر آدرس محلی یک آدرس مبدل وجود دارد. مزایای این روش را میتوان زمانی درک نمود که قصد داریم یک کامپیوتر در خارج از شبکه داخلی قابلیت دسترسی را داشته باشد.
 Dynamic NAT:2 با توجه به نام این روش آدرس IP داخلی کاملاً پویا به رنج IPهای معتبر تبدیل می گردد، البته گروه IPهای رجیستر شده از قبل جهت استفاده تعریف می گردند.
 Overlapping:3 در یک شبکه داخلی هنگام برقراری ارتباط با شبکه های دیگر نیاز به IPهای رجیستر شده وجود دارد، روتر جدولی از این آدرس ها را در خود ذخیره نموده است که در صورت درخواست کامپیوتری جهت ارتباطات خارجی یکی از این IPها را ارئه می نماید. در این روش میتوان از قابلیت Static NAT و یا تلفیق DNS و Dynamic NAT استفاده نمود.
 Overloading:4 نمونه ای از روش Dynamic NAT میباشدکه به نام PAT نیز معرفی می گردد. در این حالت چندین IP ثبت نشده به یک آدرس رجیستر شده تبدیل می گردند، البته جهت عدم بروز مشکل به هر کدام از آدرس ها port اختصاص داده خواهد شد. برای مثال آدرسهای ۱۹۲٫۱۶۸٫۳۲٫۱۰ و ۱۹۲٫۱۶۸٫۳۲٫۱۲ داخلی به IP آدرس های ۲۱۳٫۱۸٫۱۲۳٫۱۰۰:۱۰۱ و ۲۱۳٫۱۸٫۱۲۳٫۱۰۰:۱۰۲ تبدیل می گردند.

NAPT چیست؟

از Network Address and Port Translation یا به اختصار NAPT برای آدرس دهی مجموعه‎ای از آدرس‎های ای‎پی خصوصی با استفاده از یک آدرس ای‎پی واحد یا گروه کوچکی از آدرس‎های ای‎پی عمومی‎  استفاده می‎شود. همچنین از NAPT به عنوان PAT (ترجمه آدرس پورت)، پوشش ای‎پی و NAT چند به یک نیز نام برده می‎شود. در NAPT چندین آدرس ای‎پی به یک آدرس ای‎پی واحد اختصاص داده می‎شود. این باعث ایجاد ابهام هنگام مسیردهی بسته‎های بازگشتی می‎شود. برای جلوگیری از این مشکل NAPT از اطلاعات پورت TCP/ UDP موجود در ترافیک خروجی استفاده کرده و یک جدول ترجمه را نگهداری می‎کند. چنین قابلیتی این امکان را فراهم می‎کند تا بسته‎های بازگشتی به طور صحیح به درخواست کننده هدایت شود.

چه تفاوتی بین NAT و NAPT وجود دارد؟

NAT آدرس ای‎پی موجود در هدر یک بسته ای‎پی را در حالی که از طریق یک دستگاه مسیریابی در حال عبور است اصلاح می‎کند و اجازه می‎دهد تا از مجموعه متفاوتی از آدرس‎های ای‎پی برای ترافیک داخل یک شبکه محلی و مجموعه دیگری از آدرس‎های ای‎پی برای ترافیک بیرونی استفاده شود، در حالی که NAPT نوع خاصی از NAT است که در آن چندین آدرس ای‎پی خصوصی به یک ای‎پی واحد یا گروه کوچکی از آدرس‎های ای‎پی عمومی‎ اختصاص داده می‎شود. بنابراین NAPT وظیفه ترجمه چند آدرس ای‎پی به یک آدرس را برعهده دارد. NAPT متداول‎ترین شکل از استفاده از NAT است، به همین دلیل خیلی از اوقات به NAPT همان NAT گفته می‎شود.