کلمه TCP/IP مخفف Transmission Control Protocol Internet Protocol است که نشان می‌دهد این پشته پروتکل بصورت کلی از دو پروتکل اصلی TCP و IP تشکیل شده است. این دو پروتکل وظیفه تعیین چگونگی برقرار ارتباط بین سیستم ها در شبکه و روش انتقال اطلاعات بین آنها را به عهده دارد، درون این پروتکل TCP/IP همانطور که اشاره شد چندین پروتکل وجود دارند که وظیفه ارتباطات داده ها را در شبکه بر عهده دارند، این پروتکل ها شامل موارد زیر می‌باشند:

• TCP یا Transmission Control Protocol که وظیفه برقراری ارتباطات بین نرم افزارهای کاربردی در شبکه را بر عهده دارد.

• UDP یا User Datagram Protocol که وظیفه برقراری ساده ترین حالت برقراری ارتباطات داده ای بین نرم افزارها در شبکه را عهده دار است؛ در واقع این ارتباط از امنیت کمتری نسب به TCP برخوردار است.

• IP یا Internet Protocol که وظیفه برقراری ارتباطات بین کامپیوترها در شبکه را عهده دار است.

• ICMP یا Internet Control Messaging Protocol که وظیفه بررسی خطاها و وضعیت شبکه را بر عهده دارد.

• DHCP یا Dynamic Host Configuration Protocol که وظیفه آدرس دهی خودکار در شبکه را بر عهده دارد.

توجه کنید که TCP یک پروتکل Connection Oriented یا اتصال گراست که صحت اطلاعات ارسالی برای این پروتکل بسیار مهم است و از جهاتی سرعت آن نسبتاً پایین است. پروتکل IP یک پروتکل Connection Less یا غیر اتصال گراست که صحت داده های ارسالی در آن چندان مهم نیست و سرعت بیشتر مد نظر است، در شبکه های مبتنی بر TCP بیت به بیت داده ها بعد از انتقال در شبکه بررسی می‌گردد و به همین دلیل سرعت آن کند است، در صورتیکه در شبکه های IP سرعت ارسال مهم است. پشته پروتکل TCP/IP نقاط ضعف هر یک از این دو پروتکل را پوشش داده و یک پروتکل ترکیبی خوب ایجاد کرده است. مدل TCP/IP نیز مانند مدل مفهومی OSI دارای ساختار لایه بندی یا Layering است و برخلاف مدل OSI که دارای ۷ لایه می‌باشد این پشته پروتکل دارای ۴ لایه به نامهای Internet یا اینترنت، Transport یا انتقال، Application یا کاربردی و Network Interface یا رابط شبکه است.