همچنین محدود کردن یک VLAN به یک سویچ دسترسی واحد حجم کاری Spanning Tree Protocol را کم میکند. این کار زمانی مفید خواهد بود که شبکههای لایه ۳ باید در یک سویچ لایه ۲ ساخته شوند. VLANها نوعی از لینکهای نشانه گذاری شده بین سویچ ها هستند. آنها میتوانند با یک دیگر پل تشکیل دهند، و یا یک سویچ لایه ۳ یا یک روتر میتواند به آنها متصل شود. VLANها ویژگیهای یکسانی شبیه به یک LAN دارند اما دستگاهها را صرف نظر از مکان فیزیکی آنها تعیین میکنند. هر سویچ یک VLAN پیش فرض تحت عنوان VLAN 1 دارد که در سویچ فعال شده است. هر چند برای هر VLAN نامی در نظر گرفته میشود، اما در زمان ارسال ترافیک تنها شماره VLAN است که اهمیت دارد. VLANID که با شماره VLAN برابر است زمانی اضافه میشود که یک بسته یک پورت را ترک میکند. دستگاههای موجود در یک گروه VLAN از یک VLAN ID یکسان استفاده میکنند. رایجترین پروتکلهای VLAN، dot1q و isl هستند که از آنها برای ارتباطات داخلی VLAN استفاده میشود. دو روش برای تعیین یک VLAN وجود دارد که VLAN استاتیک و VLAN داینامیک نامگذاری شده‌اند. VLANهای استاتیک مبتنی بر پورت هستند و VLANهای داینامیک با استفاده از نرم افزار ایجاد میشوند. استاندارد VLAN، IEEE 802.1 Q است.
Subnet چیست؟
Subnet یا subnetwork زیر مجموعهای از یک شبکه ایپی است. تقسیم بندی یک شبکه بزرگ به چند شبکه کوچکتر فرآیندی است که Subnet کردن نام دارد. ما با استفاده از یک network mask به منظور تشکیل یک subnet mask یک شبکه را گروه بندی میکنیم. Subnet کردن ترافیک شبکه را کاهش میدهد، عملکرد شبکه را بهینه سازی و مدیریت آن را سادهتر میکند. Subnetwork پیچیدگی مسیریابی را افزایش میدهد زیرا در یک جدول هر subnet توسط یک مدخل جداگانه ارائه میشود. برای اتصال به این شبکهها به یک روتر نیاز است. در IPv4 دلیل اصلی subnet کردن بهبود کارایی و استفاده از آدرس شبکه محدود است. یک شبکه IPv4 از ۲۵۶ آدرس ایپی تشکیل میشود. اگر تنها ۱۴ آدرس از این ۲۵۶ آدرس ایپی به یک VLAN اختصاص داده شود، ۲۴۰ آدرس باقیمانده بلااستفاده خواهد شد. برای جلوگیری از این هدر رفتن آدرسهای ایپی ما میتوانیم شبکه را به چند subnet تقسیم بندی کنیم که شامل ۱۶ آدرس ایپی است. سپس این آدرسها را به گروه مرتبط اختصاص داده و سایر آدرسها را به یک گروه دیگر اختصاص دهیم یا برای استفاده در آینده ذخیره کنیم. یک شبکه محلی که خود بخشی از یک شبکه سراسری یا اینترنت است معمولا subnet router نام دارد.
تفاوت بین VLAN و Subnet در چیست؟
VLAN امکان جدا کردن subnet کوچکتر در یک دستگاه واحد را فراهم میکند. با یک subnet کوچکتر شما دستگاههای کمتری خواهید داشت و این باعث انتشار ترافیک کمتری میشود. اما این کار حجم ترافیک واحد بین شبکهها را افزایش میدهد که باعث مصرف زیاد پردازنده مرکزی خواهد شد.
بین VLAN و Subnet یک رابطه یک به یک وجود دارد، به این معنا که یک subnet را میتوان به یک VLAN اختصاص داد. اگر چه این امکان وجود دارد که بیشتر از یک subnet را به یک VLAN اختصاص دهید، اما چنین کاری برای طراحی یک شبکه ایدهال نیست.
برای MPLS، ساخت تعداد بیشتری subnet بهتر از ساخت تعداد بیشتری VLAN است زیرا MPLS برای دستیابی به عملکرد سریعتر میانبرهایی بین ایپی subnetها ایجاد میکند.
VLANها زمانی که ما نیاز به ساخت IPsubnetهایی داریم که در محدوده گستردهتری مثل اتصال دانشکدهها و ساختمانهای یک دانشگاه پراکنده هستند مفیدتر خواهند بود.
